Þegar maður fær grænan miða…

Þegar maður fær grænan miða…

Skrifari Bílabloggs á jeppa af minni gerðinni. Fékk hann ekki nýjan en nú var loks komið að því að fara með bílinn í skoðun eftir um tveggja ára eigu. Kílómetramælirinn sýnir um 53.000 kílómetra.

Bíllinn var nýkominn úr reglulegri þjónustuskoðun og allt virtist í himnalagi.

Þegar í skoðunarstöðina var komið var bíllinn keyrður inn á skoðunarbrautina og allt prófað eins og vinnureglur segja til um. Aðeins tók þetta lengri stund en ég reiknaði með og á tíma voru 2-3 skoðunarmenn að athuga bílinn. Eitthvað var ekki eins og það átti að vera!

Loks kom að því að bílnum var slakað niður, og ég var kallaður til að kvitta fyrir skoðuninni.

Nú þarf að laga…

Þetta sagði skoðunarmaðurinn um leið og hann rétti mér blaðið til að kvitta á það. Þar stóð að skipta þyrfti um spindla beggja megin og eins um gúmmí á jafnvægisstöng að aftan. Einnig stýrisenda öðru megin. Hann tók að vísu fram að hann væri ekki viss um stýrisendann, en verkstæðið myndi finna út úr því, því það væri erfitt að sjá þetta vegna slits í spindlum.

Þetta sýnir svo ekki verður um villst að það er bráðnauðsynlegt að færa bíla reglulega til skoðunar, og ekki eru bilanir alltaf með þeim hætti að þær finnast í akstri.

Þegar ég pantaði síðan viðgerð á þessu hjá þjónustuverkstæði umboðsins, þá hafði þjónustustjórinn orð á því að hann myndi ekki til þess að hafa áður selt spindla í svona bíl, svo ekki er þessi bilun algeng.

Mikil framför í bifreiðaskoðun

Skrifari fékk bílpróf fyrir tæplega 61 ári og hefur átt bíla síðan. Hann minnist þess enn vel hvernig það var að fara með bíla í skoðun á þessum fyrstu árum bílaeignar.

Skoðun bíls fór fram utandyra í hvaða veðri sem var og þeir sem eldri eru muna eflaust vel eftir aðstöðu Bifreiðaeftirlits Ríkisins í Borgartúni, þar sem bifreiðaeftirlitsmenn í brúnum sloppum, stundum með kaskeiti, skoðuðu bílana á litlu steyptu plani þar sem þeir notuðu hjólatjakka og jafnvel kúbein til að athuga hvort hjólabúnaðurinn væri ekki í lagi.

Bremsuprófunin fór fram með þeim hætti að bílnum var ekið í hring á malarplaninu og síðan bremsað og athugað hvort öll hjólin bremsuðu jafnt.

En í dag fer skoðunin fram í björtum og hreinum skoðunarstöðvum, þar sem bílar eru teknir inn á prófunarbraut, bremsur athugaðar á sérstökum rúllum og bílnum síðan lyft upp þannig að skoðunarmaðurinn hefur gott aðgengi til að skoða allt sem þarf.

Þessi mikla breyting í aðstöðu hefur án efa orðið til þess að meginhluti bílaflotans á götunum er í mun betra ástandi en áður var, þótt við losnum aldrei alveg við trassana sem ekki láta skoða á réttum tíma.

Núna bíð ég bara eftir því að bíllinn minn komist að á verkstæðinu og fái bláan fallegan miða með tölustöfunum 23 í staðinn fyrir þann græna!

Fleiri greinar eftir sama höfund þar sem litið er í söguspegilinn:

Gömul og úrelt bílorð

Þegar nælondekkin voru málið

Þá ók blaðamaður inni í húsi og uppi á þaki

Þegar ég átti „blöðruskóda“!

?Hvað finnst þér, lesandi góður? Smelltu hér til að skapa umræður við Facebookfærslu þessarar greinar! Og endilega láttu þér „líka“ við okkur á Facebook til að missa ekki af fréttum úr bílaheiminum.