Það má kannski segja að margir hafi gengið í gegnum erfitt „breytingaskeið“ þegar bílnúmerakerfinu á Íslandi var breytt fyrir rúmum þrjátíu árum. Flosi heitinn Ólafsson skrifaði grein í apríl 1988 um þann harm að „missa númerið“ sitt. „Ég verð desperat,“ eins og hann orðaði það.
Eins og undirrituð hefur aðeins fjallað um þá þótti mörgum ákaflega fúlt þegar fastnúmerakerfið var tekið upp en gamla númerakerfið miðaðist við sýslumörk og jú, því lægra sem númerið var, þeim mun betra.
Flosa Ólafsson leikara, rithöfund, leikstjóra og margt því til viðbótar, þarf vart að kynna. Sá dásamlegi húmoristi, hugsuður og lífskúnstner lést árið 2009, aðeins þremur dögum fyrir áttræðisafmæli sitt.
Fyrir nokkru rakst ég á grein eftir Flosa í Alþýðublaðinu frá árinu 1988 og voru bílnúmer sem fyrr segir þar til umfjöllunar. Grein Flosa er löng, enda hafði hann iðulega býsna margt að segja. Þeir sem vilja lesa greinina í heild geta smellt á hlekkinn fyrir ofan en hér birtist hluti hennar.
„Hugsið ykkur að missa númer, sem hefur gengið í erfðir í þrjá ættliði, tveggja stafa númer, þriggja stafa eða fjögurra stafa, jafnvel fimm stafa, eins og mitt er. Ég get ekki hugsað þá hugsun til enda að missa númerið mitt. Ég verð desperat,“ skrifaði Flosi og ekkert dregur úr tilfinningaríkidæmi greinarhöfundar þegar hann heldur áfram:
„Ég er búinn að eiga nokkuð marga bíla um dagana og alltaf hef ég fengið nýtt númer með hverjum. Og viti menn, alltaf verið eins og við manninn mælt. Ást við fyrstu sýn.
En þó ég hafi að vísu unnað öllum númerunum mínum hugástum, þá hef ég ekkert þeirra elskað jafn heitt eins og það sem ég á núna. Ég græt mig í svefn á kvöldin við þá tilhugsun eina að ef til vill eigi ég einhvern tímann eftir að þurfa að sjá á bak því.
Ég ákalla guð minn og hrópa útí náttmyrkrið: — Ó! Skapari himins og jarðar. Taktu ekki frá mér bílnúmerið mitt.
En innst inni veit ég að vondir menn með vélaþras vinna að því að ná af mér númerinu. Og ég reikna út, hvað mörg ár ég eigi eftir ólifuð og hugsa sem svo: — Ég sel ekki bílinn fyrr en eftir að ég er dauður. Það verður dauðinn einn sem skilur okkur að, mig og bílnúmerið mitt.“
Þess vegna elskaði Flosi þetta bílnúmer
„Ástæðan til þess að ég elska bílnúmerið sem ég á núna meira en öll hin númerin sem ég hef átt um dagana, er sú að ég er búinn að læra númerið sem er núna á bílnum mínum utanað R-30259.
Það var konan mín sem kenndi mér að læra það utanað R-30259. Margir halda að konan mín hafi stálminni og líklega hefur hún það, að minnsta kosti þegar hún vill ekki gleyma einhverju, en umfram allt notar hún vissa aðferð, sérstaklega til að muna tölur.
Þannig sagði hún mér að ég gæti munað töluna 30259 með eftirfarandi hætti: — Hugsaðu þér bara að þrír Ofbeldismenn fari tvisvar á fimmsýningu í Nýjabíó. Og hvað kemur út? 30259.
Og svo skaltu bara muna að rétt er rétt og setja „R“ fyrir framan R-30259.
Svona lét hún mig líka muna nafnnúmerið mitt, en nú er búið að taka það af mér og nú er ég búinn að fá kennitölu, sem mér er ógerningur að læra utanað og verð þess vegna að styðjast við bankakortið. Svo verður bankakortið sjálfsagt tekið af mér næst þegar ég gef út gúmmítékka og þá hef ég ekki lengur hugmynd um það hver ég er. Nei nú er mest um vert að við stöndum saman, sem elskum bílnúmerin okkar meira en annað í lífinu.
Margir okkar eru þeir sem völdin hafa í landinu. Neytum nú aflsmunar. Við látum ekki átakalaust svipta okkur því sem okkur er kærast.
Við kveðum djöflamergi Bifreiðaeftirlitsins í kútinn og stöndum þétt saman, eins og Samtökin 78 og aðrir þeir sem berjast fyrir þeirri ást sem samfélagið ekki viðurkennir. Ástinni á bílnúmerinu.“
Fleiri greinar um bílnúmer og ein um símanúmer:
Nýju bílnúmerin eyðilögðu þjóðaríþróttina
Þegar braskað var með bílnúmer: Hátt verð fyrir lágt númer
Tveir með sama bílnúmerið
Símanúmerið sem seint gleymist
Hvað finnst þér, lesandi góður? Smelltu hér til að skapa umræður við Facebookfærslu þessarar greinar! Og endilega láttu þér „líka“ við okkur á Facebook til að missa ekki af fréttum úr bílaheiminum.
