Þróun bílamenningar á Íslandi síðustu 30 árin

Þróun bílamenningar á Íslandi síðustu 30 árin

Undirritaður var staddur í höfuðborg Íslands í síðustu viku og fór þá að hugsa um hvernig bílafloti íslendinga hefur breyst gegnum árin. Það er frekar áhugavert þegar maður rýnir dálítið í það, eða hvað?

Jú… þegar undiritaður var að alast upp fyrir um 30 árum voru klossaðir, þungir og  eyðslufrekir stationbílar algengir. Hinn venjulegi vísitölufjölskyldubíll þess tíma er án efa Subaru 1800 station (sjá mynd fyrir ofan).

Ég fékk minn skerf af ferðalögum um landið á svoleiðis drossíu; öflugir vagnar með hátt og lágt drif, gott farangursrými og þeir komust bókstaflega allt. Þessir bílar voru nánast nauðsyn úti á landi þar sem gat snjóað allduglega stærstan hluta árs.  Þá var fátt sem stoppaði „súbbann“.

MMC Lancer var líka nokkuð vinsæll en komst þó ekki í hálfkvisti við Subaru-inn. Einn og einn Volvo 244 sást líka og voru nokkuð vinsælir bílar meðal fjölskyldufólks en þó ekki mjög hentugir til brúks í snjó, afturdrifnir og þungir.

Þetta breyttist: Einn og einn MMC Pajero og Toyota Land Cruiser fóru að sjást víðar á götum, bæja og borga, þó svo að Ladan góða hafi lengst af borið hitann og þungan af hinni sívaxandi  jeppamenningu landsmanna, enda þrælsterkir og einfaldir vagnar.

Löggan tók þetta skrefinu lengra og brúkaði Chevrolet Suburban og Nissan Patrol.

Hvert er ég að fara með þessu? Jú, þróunin hefur verið nokkuð bein og einföld. Í minningunni finnst mér Hyundai hafa riðið á vaðið með fyrsta „jepplinginn“ sem í daglegu tali er gjarnan kallaður „sportjeppi“ – hvað er það?

Hyundai SantaFe kom á markað í kringum aldamótin 1999-2000 og var mjög vinsæll. Þarna náðu menn á þeim bæ að sameina jeppa og station fólksbíl í einn bíl; jeppling!

Að sjálfsögðu hafa þessir bílar notið mikilla vinsælda og fylgdu fleiri framleiðendur fordæminu og fóru að framleiða jepplinga í stórum stíl, með V6 vélum sem skiluðu miklu afli og eyddu ekki miklu bensíni. Þessir bílar voru, og eru, með gott farangursrými, gott innanrými, drifhæfni og afl.

Í dag eru bílar flestir orðnir fáanlegir í mörgum útgáfum, meðan á árum áður voru þeir nánast eingöngu með bensín- eða dísilvélum. Í dag er hægt að velja um svo margar útfærslur að ekki er laust við að undirritaðan sundli oft yfir úrvalinu: fólksbílar, jepplingar og jeppar eru flestir fáanlegir með bensín-, dísil- eða tengitvinnvélum, eða eingöngu rafmagns.

Eftir þessa tvo  daga í höfuðborginni varð mér ljóst að bílafloti landsmanna er orðinn með eindæmum fjölskrúðugur, svo vægt sé til orða tekið. Fyrir bílaáhugamanninn er þetta mjög umhugsunarvert. Þó að í augum flestra séu bílar eingöngu farartæki, þá er þetta mjög skemmtilegt umhugsunarefni og alls kostar magnað hvernig bílaþróunin hefur verið gegnum árin.

Eðvarð Þór Grétarsson.

Höfundur er bílaáhugamaður og sjóari.

?Hvað finnst þér, lesandi góður? Smelltu hér til að skapa umræður við Facebookfærslu þessarar greinar! Og endilega láttu þér „líka“ við okkur á Facebook til að missa ekki af fréttum úr bílaheiminum.

Viltu senda okkur grein til birtingar? Greinar ásamt mynd af höfundi og upplýsingum, skal senda á netfangið malin@bilablogg.is