Þá var hægt að finna kosti og galla

Þá var hægt að finna kosti og galla

Þar sem við hjá Bílablogg.is gefum okkur út fyrir að reynsluaka nýjum bílum og segja frá upplifun okkar er gaman að skoða hvernig menn gerðu þetta í gamla daga.

Já, það er ýmislegt gagnlegt á YouTube og myndbandið (aðeins neðar í greininni) sýnir hvernig bílagagnrýnandi á vegum BBC prófar Fiat 128 Coupé árgerð 1976.

Göllum eytt áður en þeir verða vandamál

Vöruþróunarferli nútímans virka á þann veg að varan er hugsuð tilbúin og gallalaus þegar hún kemur á markað. Það á við um flestalla framleiðslu í dag. Hönnunarferlið samanstendur af þörfum markaðarins sem er síðan hámarkað með tilliti til framleiðslu.

Allar upplýsingar liggja fyrir ef framleiðandinn vinnur vöruþróunina rétt.

Bestun allra ferla

Gæði bílsins eru ákveðin út frá þeim þörfum sem hann á að uppfylla. Á að flytja fólk í honum, á að vera pláss í honum, á hann að vera lítill eða stór? Gæði eru skilgreind sem rétt eða röng. Ekki lítil eða mikil. Tökum einhvern Lada bíl sem dæmi.

Ódýr bíll, einfaldur, útlit skiptir litlu máli, hentar sem vinnuþjarkur og fjölskyldubíll.

Skilgreind gæði eru næg fyrir framleiðsluna, markhópinn og markaðinn. Bíllinn seldist eins og heitar lummur á flestum markaðssvæðum. Það þýðir væntanlega ekki að bera Löduna og BMW saman? Varla.

Hver er skilgreiningin á „bíldruslu”?

Er þá sanngjarnt að segja að Ladan sé drusla miðað við hvernig gæði bílsins eru skilgreind?  

Lágt verð, einfaldur bíll, grófur og frekar þunglamalegur í akstri.

Nútímaframleiðsla fer þannig fram að búið er að skafa alla vankanta af framleiðslunni áður en hún fer á markað. Rétt skilgreind gæði miðað við þarfir markaðarins gera að verkum að erfitt er að finna raunverulega plúsa og mínusa. Hámörkun á öllum sviðum framleiðslunnar gefa okkur nánast gallalausa framleiðslu.

Ending er nokkuð fyrirsjáanleg og akstursupplifun yfirleitt í góðu lagi. Hlutir eins og bremsur, fjöðrun, gírskiptingar, vélar eða rafhlöður hafa verið „bestaðar” á rannsóknarstofu löngu áður en bíllinn kemur á markað.

Reynsluakstur snýst ekki um að finna galla

Er reynsluakstur þá orðinn að lýsingu á upplifun? Að mínu mati, já. Tökum sem dæmi Hyundai Tucson árgerð 2021.

Frábær bíll að mínu mati. Það var ekkert sem ég gat fundið að.

Hentaði mér fullkomlega – þannig að ég sá ekki ástæðu til að reyna að grafa eitthvað upp, bara til að finna að honum.

Ónýtt nýtt

Í meðfylgjandi myndbandi má sjá framsetningu sem segir manni að „druslan” sem verið var að prófa hafi verið hönnuð, sett saman og seld af einhverjum sem ætti við áfengisvandamál að stríða og hefði ekki verið með kveikt á öllum þegar bíllinn var hannaður.

Takið eftir hvernig kúplingin virkar, ónýt miðstöð sem virkar ekki, inniljós nánast undir mælaborðinu. Sætisbökin svo lág að þau ná ekki upp fyrir mitt bak ökumannsins.

Skottbríkin er svo há að þú þarft að lyfta langt upp fyrir þig til að koma einhverju í farangursrýmið. Og þetta var nýr bíll árið 1976. Hann virkar eins og verið sé að prófa eldgamla druslu.

Fá blaðamenn greitt fyrir að segja ekkert „ljótt”?

Þetta eru hugleiðingar um breytingar á „reynsluakstri”. Ætti slíkur akstur ekki að heita „akstursupplifun” og hugsuð til þess að hjálpa neytendum að fá yfirsýn yfir úrvalið á markaðnum og þrengja val hans þegar að bílakaupum kemur. Það eru hins vegar alltaf tvær hliðar á öllum málum og gott að skoða þær báðar og jafnvel hinar líka.

Þess ber að geta að við hjá Bílablogg.is höfum aldrei þegið krónu fyrir að prófa bíla.

Við erum í þessu fyrir áhugann. Auglýsingar sem seldar eru í pláss hjá okkur á vefnum eru hundódýrar og eru notaðar til að „boosta” innleggjum á Facebook. Myndbönd, myndataka, greinaskrif og aksturinn sjálfur er að fullu framlagður að kostnaðarlausu.

Þess vegna erum við alltaf á bleiku skýi!