Ljúfur í akstri, orkumikill og sprettharður
- Þegar aldursforseti íslenskra bílablaðamanna fær sér rafbíl
Margir lesenda okkar þekkja til Sigurðar Hreiðars – aldursforseta íslenskra bílablaðamanna, sem byrjaði að fjalla um bíla í febrúar árið 1961, þannig að hann hefur trúlega prófað og skrifað um fleiri bíla en flestir aðrir hér á landi á þeim rúmlega 60 árum sem liðin eru frá því hann hóf feril sinn.
Sigurður Hreiðar var gerður á heiðursfélagi Bandalag íslenskra bílablaðamanna (BÍBB) á síðasta ári.
En við höfðum spurnir af því í loka síðasta árs að Sigurður hefði látið verða af því að fá sér rafbíl, og báðum hann að lýsa reynslu sinni af þessum skiptum
Gefum Sigurði Hreiðari orðið:
Ég hef átt marga bíla um dagana. Fæstir þeirra hafa verið sparneytnir á eldsneyti og sumir svo eyðslusamir að ég lét þá fara þess vegna.
Í orði kveðnu, amk. Þrátt fyrir að hafa tekið námskeið í sparakstri hef ég alltaf verið þurftafrekur á eldsneyti, hvort sem það heitir bensín eða dísil.
Og ekki endilega gert mér stóra rellu af eldsneytiseyðslunni nema svona rétt á meðan ég stóð við dæluna. Til þess að bíllinn þjónaði mér þurfti ég einfaldlega að fylla á hann.
Svo kom þar að ég var orðinn gamall og ekki mikið í langferðum og tvinnbílar (hybrid) komnir mjög í tísku. Jæja, best að fá sér svoleiðis. Og hvað? Sparnaður á hverja 100 km ekna kannski 2 lítrar, kannski 3 þegar allra best lét.
Rétt að taka fram að þetta voru ekki tengiltvinnbílar, phjúh!
Ég hugleiddi þann möguleika. En, úr því maður væri að basla með rafknúna bíla á annað borð, hvers vegna ekki bara 100% rafmagn? Hálfkák í þá áttina – var maður ekki eftir sem áður með ókosti og viðhaldskostnað brennslumótorsins? Olíuskipti, tímareim, viftureim, kveikjubúnað, vatnskassa sem þurfti frostlög, og hvað þetta nú heitir allt saman?
Gírkassa, handskiptan eða beinskiptan? Auk búnaðarins sem skiptir sjálfvirkt milli eldsneytis og rafmagns – eitthvert viðhald þarf hann kannski…
Núna var röðin komin að Mercedes Benz
Svo 100% rafmagn varð ofan á. Skoðaði ekki marga, kannski þrjár þekktar gerðir – þar af eina aðeins lauslega – en þegar ég skoðaði tegundina sem ég keypti fannst mér ég ekki þurfa að skoða meira.
Hef átt þýska bíla gegnum tíðina, Opel (x2), BMW (líka x2), Audi. Aldrei Mercedes Benz. Nú var röðin komin að honum.
Ég er ekki búinn að eiga hann lengi né aka honum mikið. Samt nóg til að líka alveg prýðilega við hann. Ljúfur í akstri, orkumikill og sprettharður ef ökumanni býður svo við að horfa.
Liggur eins og best verður á kosið en ekki tiltakanlega þýður á vondum vegi.
Þeim fer – sem betur fer – fækkandi. Hljóðlátur, kannski dulítill sónn í naglalausu Michelin dekkjunum sem ég valdi undir hann. Enda ekkert annað hljóð til að deyfa dekkjasönginn. Fullur af allskonar tæknibúnaði sem ég er ekki nærri búinn að læra á.
Ókostur að húseigendafélagið sem ég er partur af þybbast við að gera mér kleift að hlaða bílinn almennilega heima og tefur þannig fyrir þróun orkuskiptanna. Vonandi stendur það til bóta, enda er ég ekki einn í því félagi að vera kominn á rafsa og fleiri eru í starfholunum, að ég best veit.
Þörf á kennslu um það að hlaða!
Raunar er það nokkuð sem bílaumboðið – í mínu dæmi, amk – hefði mátt gera dálítið betur betur – kenna á hleðslumálin, sem ég efast um að nokkur sem kaupir rafbíl í fyrsta sinn kunni nokkuð á eða hafi hundsvit á.
Til dæmis fylgdi mínum bíl ekki svokallaður neyðarkapall, sem gerir manni kleift að hlaða úr venjulegri heimilisinnstungu (10-16 amp), ef manni liggur ekki lífið á að hlaða á sem skemmstum tíma, eða er í nauðum staddur og langt í næstu hleðslustöð.
Ég talaði við nokkra sem líklegir voru til að selja svoleiðis kapal, sem er sko hreint engin venjuleg framlengingarsnúra.
Fékk að vita að menn eru ekkert ginnkeyptir fyrir að selja þess háttar gripi sem geta, ef ógætilega er farið, valdið íkveikju. Af því nýgræðingar kunna gjarnan ekki á því skil að mikilvægt er að stilla bílinn sjálfan á amperafjöldann í viðkomandi hleðslu.
Hve margir nýir rafbílakaupendur hafa af sjálfu sér vit á því?
Vitaskuld fylgir MB EQA notendahandbók, hvað annað? 477 síður í brotinu 21×10 sm. Upphafsorðin í lauslegri þýðingu: Lestu þessa notendahandbók vandlega áður en þú ekur af stað í fyrsta sinn og kynntu þér farartækið til hlítar.
Vona að mér fyrirgefist þó ég undrist þennan barnaskap jafn voldugs bílaframleiðanda og Mercedes Benz. Ég þykist þokkalega fær í ensku máli en þegar við bætist glás af tæknimáli er þessi Benzbiblía ekkert sem maður les og tileinkar sér á 10 mínútum áður en maður heldur áleiðis heim á nýja bílnum.
Bót í máli raunar að einnig fylgja nokkrir smábæklingar í sama broti sem fara yfir afmörkuð atriði.
En að nöldri slepptu: gírskiptingar eru fábrotnar. Afturábak, hlutlaus, áfram, stöðugír (park). Sumpart svona eins og afturhvarf til High and Low í T-fordinum hjá Henry gamla, nema mun auðveldara í umgengni. Bara að muna að standa á bremsunni meðan gírskipti fara fram.
Svo er sérstakur takki fyrir það sem hét handbremsa hér áður fyrr – skil raunar ekki til hvers hann er því stöðugírinn setur handbremsuígildið sjálfkrafa á.
Afar ánægður með gripinn
Þegar öllu er á botninn hvolft er ég afar ánægður með gripinn, þrátt fyrir nöldrið hér að framan.
Miðstöðin er kafli út af fyrir sig, blæs umbeðnum hita eftir svo sem hálfa mínútu, enda þarf ekki að bíða eftir að eitthvert vatnsglundur hitni.
Ekki má gleyma því hve vel fer um mann í sætunum og að maður sest inn í bílinn, ekki ofan í hann. Það er nokkuð sem hefur vaxandi vægi eftir því sem skrokkurinn verður eldri.
(texti og myndir Sigurður Hreiðar)
?
