Margt er nú mannanna bölið og hundanna snarlið. Getur það gerst? Að einhver hundur éti bíl? Raunar minnist ég geitar nokkurrar sem ég stóð að verki við að kjamsa á stuðaranum á mínum ´93 BMW E34 518. Mér var ekki skemmt! En eitthvað á bílnum mínum var skemmt.
Kveikjan að þessum hræðilegu hugrenningum er færsla á Twitter. Maður nokkur segir farir sínar ekki sléttar því svo virðist sem hundur í hverfinu hafi gert sér framhluta bíls mannsins að góðu.
Hundurinn át allar fjarstýringar
Eins og oft vill verða á Twitter, í samræmi við tilganginn með þeim samfélagsmiðli, þá sköpuðust umræður. Og þar er nú eitt og annað áhugavert!
Einn segist ekki undrandi á þessu: Hundurinn hans (pitbull) hafi japlað á „öllum fjarstýringum á heimilinu, át að minnsta kosti 6 af uppáhalds geisladiskunum mínum sem og eitt og annað fatakyns,“ sem hann segir bókstaflega hafa horfið ofan í belg hundsins. Svona eins og slagorð sorphirðu nokkurrar og endurvinnslu: „Skiljum ekkert eftir“.
Allt fer í hundana
Þráðurinn undir myndinni af því sem eftir er af bílnum (eftir að hundurinn varð saddur?) er langur. Margir hundaeigendur virðast ótrúlega rólegir yfir því að eitt og annað á heimilinu hverfi ofan í hundana. Já, fari hreinlega í hundana.
Ein kona segir: „Skór endast sjaldan lengi á mínu heimili. Hundarnir mínir éta alla skó sem þeir komast í. Og ég get ekki einu sinni orðið reið út í þá,“ skrifar hún. Hundavandamál eða hundaeigendavandamál? Spyr sú sem ekkert veit um málin.
Undir þetta kvittar maður nokkur og segir: „Ójá! Við áttum pitbullhunda og einu sinni átu þeir öll símahleðslutækin á heimilinu.“
Næsti spyr af hverju hundar geri þetta eiginlega. Éti skó og fleira. „Árið 2019 át pitbull hlaupaskóna mína. Það er eitthvað það furðulegasta sem ég hef séð á ævinni.“
Þú verður næstur karlinn minn
Það eru alltaf einhverjir bölsýnismenn sem finna sig knúna til að leggja orð í „belg“ og þeir eru nokkrir þarna. Heimurinn hefur fram að tefla ótrúlega mörgum bölsýnispeðum sem virðast óþrjótandi framleiðendur svartagallsrauss.
Best að gefa því ekki mikinn gaum, enda er það hundleiðinlegt til lengdar. En hér eru nokkur bölsýnishorn:
„Úff. Þú verður næstur karlinn minn. Fyrst hann fór svona með bílinn, hvernig fer hann þá með þig?“
Og sá næsti var ekki minna hress: „Guð minn góður! Átt þú börn? Ég myndi fara varlega því svona hundar geta hreinlega étið börn.“
Já og svona að lokum: „Það þarf að koma þessum fyrir kattarnef áður en hann drepur þig.“
Bílatætari í geitargæru
Þessi tiltekni þráður er kannski ekkert merkilegri en margt annað en eins og ég skrifaði hér efst þá minnti hann mig á geitina sem um árið ásældist BMW-inn minn.
Þannig var að við mæðgin ókum hringinn á hverju sumri á okkar fína eðalfáki, BMW E34. Kvöld eitt stoppuðum við á Möðrudal á Fjöllum og tjölduðum á tjaldsvæðinu. Kemur þá geit askvaðandi og var rosalega glöð að sjá okkur. Þangað til…hún sá BIMMANN! Þá var nú bara veisla hjá geitarskömminni.
Erlendir ferðamenn skemmtu sér konunglega þegar þeir fylgdust með undirritaðri reyna að teyma geitina í átt að einhverri miðstöð tjaldsvæðisins. Þeir hættu nú flissinu flestir þegar geitin nálgaðist tjöldin þeirra. En hún hafði lítinn áhuga á viðlegubúnaði þegar gamall BMW var annars vegar,
Að endingu tókst okkur (mér og syni mínum sem þá var 9 ára gamall) að koma þrjóskri geitinni upp í þjónustumiðstöð tjaldsvæðis Möðrudals á Fjöllum. Þar var skilningurinn ekki nokkur. Svona var það samtal:
Ég: „Þessi geit er að éta bílinn minn. Geturðu geymt hana utan tjaldsvæðisins?“
Starfsmaður: „Þetta er geit. Hún gerir það sem henni sýnist.“
Ég: „Já, auðvitað. Ég skil (ekki)… Gætirðu komið henni fyrir einhvers staðar til að eyðileggingin haldi ekki áfram?“
Starfsmaður: „Þetta er geit. Hún sleppur alltaf burt.“
Já, þannig var það. Ég svaf ekki mikið um nóttina en minningin er ljóslifandi. Líka hljóðið sem heyrist þegar geit nagar stuðara á BMW.
Hvað finnst þér, lesandi góður? Smelltu hér til að skapa umræður við Facebookfærslu þessarar greinar! Og endilega láttu þér „líka“ við okkur á Facebook til að missa ekki af fréttum úr bílaheiminum.
