Ekki jepplingur heldur torfærubifreið
Í gamla daga var ekkert verið að skafa utan af hlutunum. Það var ekki talað um jeppling, sportjeppa, krossover eða SUV.
Þegar Subaru kom til tals var ekkert annað en orðið „torfærubifreið” notað um bílinn, svo öflugur þótti kagginn.
Í febrúar 1979 auglýsir nefnilega Ingvar Helgason: „Torfærubifreiðin sem sem sameinar kosti fólksbíls og jeppa.”
Í sömu auglýsingu eru ummæli frá þremur viðskiptavinum sem segja frá upplifun sinni á bílnum.
Ég leyfi mér að birta hér orðrétt ummæli Guðna Kristinssonar, bónda og hreppstjóra, Skarði í Landssveit en hann segir um Subaruinn sinn: „Það segir kannske best hvernig mér hefur líkað við Subaru að ég er að kaupa 1978 árgerðina. Sá gamli hefir þjónað okkur vel, við höfum farið allt á honum sem við höfum þurft að fara og sparneytni Subaru er næsta ótrúleg.”
Eigendur voru ánægðir
Í neðangreindri auglýsingu frá árinu 1979 má sjá tvö önnur ummæli frá þeim Sigurði Jónssyni kennara og bónda á Ystafelli, Suður-Þingeyjarsýslu og Eyjólfi Ágústssyni bónda í Hvammi í Landssveit.
Subaru er einn af fyrstu fjórhjóladrifnu fólksbílunum en bíllinn varð strax óhemjuvinsæll á markaðnum.
Í Bandaríkjunum var eftirspurn meiri en framboð og verksmiðjurnar höfðu ekki undan að framleiða.
Sagt var að Subaru væri bíll þeirra sem stunduðu jóga og gengju um á Birkenstock, karla sem reyktu pípu og kvenna sem gengju á fjöll. Hvað satt er í þeim efnum læt ég kyrrt liggja.
Óvíst hvað ætti að kalla þetta
Ómar Ragnarsson reynsluók Subaru í lok janúar árið 1977. Ómar segir í reynsluakstursgreininni að það vanti orði í málið sem túlkar fólksbíl með drifi á öllum hjólum.
Það fyndna er að þetta orð er ekki enn uppfundið því enn eru bílasalar og fleiri að basla við að kynna framdrifna bíla sem jepplinga, sportjeppa eða jafnvel jeppa.
Smá kettlingur í húddinu
En hugsið ykkur: Subaruinn var með 1361 rúmsentimetra vél sem gaf nettó um 59 hestöfl. Bíllinn var ekki nema 970 kíló og var um 19 sekúndur frá núlli upp í hundrað kílómetra hraða á á klukkustund.
Að meðaltali var áætlað að bíllinn eyddi 8-12 lítrum á hundraðið eftir aðstæðum.
Hæð undir lægsta punkt var 21 sentimetri og fullhlaðinn lækkaði lægsti punktur niður í 17 sentimetra.
Aðeins grófari fyrst
Subaruinn var dálitið hastur og fyrstu árgerðirnar voru svolítið óþéttar – þeir fylltust auðveldlega af ryki á þurrum malarvegum landsins.
En hann fór allt sem menn ætluðu sér. Lullaði þetta í rólegheitunum og var ótrúlega duglegur.
Boxerinn stóð sig vel
Vélin í Subaru er boxer (eins og mótor í flugvél, þar sem stimpilhólfin liggja lárétt) en hún er þverstæð og liggur neðarlega í vélarsalnum.
Þegar fram í sótti og Subaru fór að framleiða sportlegri útgáfur græddi Subaruinn talsvert á því að vélin lægi svona neðarlega en það gerði bílinn afar rásfastan og skemmtilegan í akstri.
Hér á landi var Subaruinn með eindæmum vinsæll. Ég hef átt nokkra sjálfur og ég man eftir að árið 1986 seldust skutbílar af þessari gerð betur en heitar lummur. Foreldrar mínir áttu 1987 Subaru turbo kúpubak, alveg einstaklega skemmtilegur og eftirminnilegur bíll.
Eftirminnilegast frá Subaru-árunum er vélarhljóðið sem þótti sérstakt, hill-holder græjan sem gerði að verkum að bíllinn rann ekki afturábak í brekku þegar tekið var af stað og tjakkurinn sem maður hækkaði bílstjórasætið með. Allt góðar minningar.
Að lokum er hér myndband sem sýnir gamla góða Subaru 4WD etja kappi við splunkunýjan Wrangler Rubicon í óbyggðum Utah. Gaman að sjá hversu ötull Subaruinn er í alls kyns vegleysum.
Myndband
Myndir: víðsvegar af vefnum, Veoautos.cl og Carinfo.
