Hér er hádramatísk frásögn bíleiganda úr umferðinni í Reykjavík vorið 1967. Bíleiganda var ekki skemmt þegar „ökukona“ nokkur á Miklubraut gerði óskunda í umferðinni. Það var bara eitt í stöðunni og það var að skrifa Velvakanda bréf.
„Bíleigandi“ skrifaði eftirfarandi sem birtist í Morgunblaðinu þann 14. apríl 1967 undir yfirskriftinni „Dauðinn á þjóðveginum“:
„Ég get ekki á mér setið að koma á framfæri sannri sögu úr umferðinni, sem gerðist núna í vikunni. Ég var að aka austur Miklubraut með fullan bíl af börnum og á undan okkur var J-bifreið [íslenskir starfsmenn á Keflavíkurflugvelli] og þar var stúlka við stýrið. Skyndilega gerir þessi ökukona J-bifreiðarinnar sér lítið fyrir og stöðvar sína bifreið án nokkurs minnsta fyrirvara Á MIÐRI AÐALAKREININNI svo að engu munaði að ég keyrði aftan á bílinn og önnur bifreið snarstanzaði á eftir minni,“ skrifar Bíleigandi og var greinilega mikið niðri fyrir, enda ekki oft sem skrifað var með HÁSTÖFUM í Velvakanda í þá daga.
Jæja, áfram hélt frásögn Bíleiganda af ökukonunni „ofan af“ Keflavíkurflugvelli:
„Og hvað halda menn, að ungfrúin hafi verið að gera þarna á akreininni: Að hleypa út farþegum, sem tóku sér góðan tíma til að klöngrast út úr bifreiðinni. Þegar athygli ungu stúlkunnar var vakin á þessu var flissað og hlegið og ekið framúr með viðeigandi flauti svona til að leggja áherzlu á alla skemmtunina. Það kann að vera að þessi umferðarmenning sé góð og gild vara þarna suður frá, en ökukonur eins og þessi, ættu þá að halda sig þar með listir sínar, en forða öðrum frá því — jafnt á Miklubrautinni sem annars staðar. Umferðarmenning sem þessi er því miður ekki einsdæmi, en frekar er sjaldséð sem betur fer að menn beinlínis leggi upp úr því að bíta höfuðið af skömminni.“
Hvað finnst þér, lesandi góður? Smelltu hér til að skapa umræður við Facebookfærslu þessarar greinar! Og endilega láttu þér „líka“ við okkur á Facebook til að missa ekki af fréttum úr bílaheiminum.
